وبلاگ حقوقی - ارائه کننده مطالب حقوقی در همه حوزه ها

قاضی دیوان اداری ایالت دی سی که از مغازه‌ی خشکشویی همسایه‌ی خود به خاطر گم شدن یک شلوار شکایتی 54 میلیون دلاری تنظیم کرده بود، دیروز فهمید که چه چیزی دستگیرش خواهد شد:

هیچ!

دور از انتظار نبود، با این وجود این پرونده تبدیل به یک نمایش رسانه‌ای درجه یک شد. خبرنگاران از سراسر دنیا در مرکز خریدی واقع در شمال شرقی واشنگتن برای کنفرانس خبری و نگاهی به محل وقوع حادثه بین مالکان «کاستوم کلینرز»، «سو و جین چانگ»، و قاضی «روی پیرسون» گرد آمدند.

پرونده‌ای بود که همه در مورد آن صحبت می‌کردند، و دیروز قاضی پرونده، «جودیت بارتنوف» بالاخره رای خود را که رد ادعای پیرسون مبتنی بر کلاهبرداری توسط زوج چانگ و علامت «تضمین رضایت»شان بود صادر کرد.

"یک مصرف کننده ی منطقی، «تضمین رضایت» را به معنای الزام یک تاجر به انجام خواسته‌های غیرمنطقی مشتری نمی‌داند و مطالباتی از او نمی‌خواهد که تاجر به دلایلی منطقی نمی‌تواند اجرا کند." بارتنوف در یک حکم 23 صفحه ای این را نوشت؛ و اشاره کرد که: "پیرسون شایستگی هیچ جبرانی را ندارد."

وکیل اصلی زوج چانگ، «کریستوفر منینگ»، بیرون فروشگاه خشک‌شویی آنها گفت: "قطعا امروز روز خوبی برای خانواده چانگ و صادقانه، روزی فوق العاده برای عدالت آمریکایی است."

بارتنوف دستور پرداخت هزینه‌های دادرسی خانواده چانگ توسط پیرسون را صادر کرد - که رقمی حدود چندهزار دلار بود. اما مشکلاتی حتی بزرگتر پدیدار شد. قاضی گفت که قصد دارد حتی تحمیل حق الوکاله‌ی وکلای خوانده را به پیرسون در طی دوسال نبرد حقوقی، در نظر بگیرد. که مجموعا هزینه‌های حقوقی ظاهرا از 100 هزار دلار تجاوز می‌کرد، به هر حال، طبق اظهار منینگ، زوج چانگ دلشان را به توانایی پیرسون برای پرداخت خوش نکرده‌اند.

از آن جا که پیرسون امسال قرار است مجددا انتصاب شود، اگر بارتنوف او را در این پرونده مقصر بداند، حفظ شغل 96 هزار دلار در سال‌اش برایش سخت می‌شود. در حین انتظار برای نتیجه‌ی انتصاب مجددش، پیرسون پرونده‌ای قضاوت نمی‌کند. دیروز هم به ایمیل‌هایی که جویای نظرش بودند، پاسخی نداد.

هیچ‌کس، حتی خود پیرسون، ادعا نکرد که شلوارش 54 میلیون دلار می‌ارزد. شلوار بخشی از یک کت و شلوار «هیکی فریمن» بود که قیمت آن قدری بیشتر از 1000 دلار بود. و اصلاح دوخت کمر آن که پیرسون خواسته بود، کاری به ارزش ده و نیم دلار بود.

ولی این پرونده، طبق اظهارات وکلای شاکی و خواهان، برای پیرسون اهمیتی بیشتر از یک جفت شلوار داشت. او هنوز ممکن است درخواست تجدیدنظر بدهد.

پیرسون اظهار می‌کند که این دادخواهی در خصوص حفاظت از حقوق تمام مشتریان در این منطقه است که ممکن است قربانیان علامت‌هایی مثل «تضمین رضایت» خشک‌شویی چانگ‌ها قرار بگیرند. به اعتقاد وی، رضایت تضمین نشده، و تجربه شخصی خودش گواهی بر این مدعا و دروغ بودن آن قول است.

مشکل در بهار 2005 به وقوع پیوست. پیرسون که 3 سال بود بیکار است، به تازگی قرار بود تا قاضی حقوق اداری شود. وزن اضافه کرده بود و فهمیده بود نیاز دارد تا شلوارش را گشاد کند.

در روز سوم ماه می، شلواری را که میخواست سه روز بعد بپوشد، به خشکویی آورد. ولی روز پنجم می، شلوار حاضر نبود، و روز بعد به کلی گم شده بود.

احتمالا اتفاقی که بعد افتاد، اختلاف بارز و اساسی است.

پیرسون ادعا می‌کند که در هفتم می هم شلوار در خشکشویی نبود و سو چانگ قول داده بود تا به گشتن ادامه دهد. یک هفته ی بعد، چانگ تلاش کرد تا یک جفت شلوار را که میگفت همان شلوار گم شده است به او تحویل دهد. ولی پیرسون گفت که این شلوار او نیست، نه تنها الگوی آن فرق می‌کرد بلکه پایین آن برگشته بود روی شلوار و تا داشت. او فقط یک بار در زندگی بزرگسالی‌اش شلوار تادار پوشیده بود و می‌گوید هیچ‌وقت امکان نداشت که کت و شلوار باارزش «هیکی فریمن» اش را اصلاح کند.

پیرسون نامه ای به زوج چانگ نوشت و درخواست 1150 دلار پول کرد تا بتواند دوباره کت و شلوار بخرد. وقتی پاسخی نگرفت، رفت به سمت اقدام حقوقی و پرونده‌ای باز کرد که اذهان عمومی را متوجه خود کرد و خوراک کمدی‌ها شد.

در رای خود، بارتنوف اعلام کرد که پیرسون نتوانسته اثبات کند شلواری که به او داده شده، همان شلوار نبوده. قاضی عنوان کرد که ممکن است وی فراموش کرده باشد چه چیزی با خود آورده است.

بارتنوف می‌گوید: "کاملا محتمل است که شلوار روی رخت‌آویز با کت آبی و خطوط قرمز همان شلواری نباشد که با کت ست بوده. حتی اگر آقای پیرسون چنین تصوری داشته." ولی آقای پیرسون تا پایان دادرسی به حرف خود اصرار ورزید.

وی ابتدائا در پی خسارتی به ارزش 67 میلیون دلار بود، اما پیش از دادرسی خواسته را کاهش داد. طی دو سال گذشته، تمام پیشنهادات توافق را رد کرد، اول به ارزش 3000 دلار، سپس 4600 و در نهایت 12000 دلار.

قاضی‌ای که تا امسال متصدی این پرونده بود مانع تلاش‌های پیرسون برای تبدیل آن به یک پرونده فراگیر صنفی شد و سعی کرد تا خواسته‌های افراطی پیرسون برای اسناد را تحت کنترل دربیاورد. اما قاضی متوجه شد که نمی‌تواند به سادگی تمام خواسته‌ها را رد کند، و این بدان معنا بود که قضیه‌ی «روی ال. پیرسون جونیور در مقابل سو چانگ و دیگران» باید به دادگاه می‌رفت.

زمانی که دادگاه برگزار شد، در 12 ژوئن، پرونده به دست قاضی جدیدی سپرده شد، بارتنوف. رسانه‌های مختلف جمع شدند، از جمله خبرگزاری‌های تلویزیونی کره، زادگاه خانواده چانگ. وقتی پیرسون شهادت داد آرامش خود را از دست داد و شروع کرد به گریه کردن. سو چانگ هم در زمان شهادت، همین کار را تکرار کرد.

دیروز، سو چانگ لبخند می‌زد و قدردان از دادگاه، امیدوار بود که بتواند به زودی این وقایع را پشت سر بگذارد.

اما زمانی که از او پرسیده شد اگر پیرسون دوباره برای آنها لباس بیاورد، چه خواهد کرد، تعلل نکرد و گفت: «ما نمی‌توانیم جلوی او را بگیریم که به عنوان مشتری وارد نشود»